De codex van dresden: een ware schat
De Codex van Dresden is een onschatbaar precolumbiaans manuscript dat van groot belang is voor het begrijpen van de Maya-wetenschap. Dit document telt mee met maar liefst vier codices die de Spaanse kolonisten in de 16e eeuw niet over hebben kunnen houden. Het bevat 39 vellen schors, rijkelijk versierd met hiërogliefen en kleurrijke illustraties, en wordt vandaag dag bewaard in de staatsbibliotheek van Saksen in Dresden.
Hoewel we denken dat het document tussen de 13e en 14e eeuw is gekopieerd, gaat de inhoud terug tot de klassieke periode van de Maya (250-900 na Christus). De codex diende als een soort verdrag, waarin zowel wiskundige als astronomische inzichten werden gedeeld.
Astronomische tabellen: meer dan slechts voorspellingen
De tabellen in de codex, vooral die over zonsverduisteringen, hebben wetenschappers al meer dan een eeuw beziggehouden. Volgens een recente studie in het tijdschrift Science Advances waren deze tabellen eigenlijk niet bedoeld om alleen maar verduisteringen te voorspellen. Ze maakten deel uit van een breder systeem dat vooral gericht was op het in balans brengen van de kalender.
De berekeningen waren gebaseerd op twee belangrijke kalenders: de maankalender en Tzolk’in, de rituele kalender van 260 dagen. Door deze twee systemen in elkaar af te stemmen, konden de Maya precies aanwijzen wanneer een verduistering plaats zou vinden. Dit laat zien dat hun wetenschap méér was dan louter observeren; het ging om een geïntegreerd systeem waarin zowel meetkunde als spirituele overtuigingen samenkwamen.
De fijne kneepjes van maya berekeningen
De Maya werkten met een methode waarbij ze meerdere tabellen over elkaar heen legden. Dit zorgde ervoor dat kleine afwijkingen door natuurlijke astronomische fluctuaties stap voor stap werden weggewerkt. Dankzij deze aanpak konden ze zonsverduisteringen met een verrassende precisie voorspellen, vergelijkbaar met wat we tegenwoordig met moderne wiskundige technieken bereiken.
Deze bevinding maakt duidelijk hoe ver ontwikkeld het systeem van de Maya was. Het illustreert dat zij niet enkel toeschouwers waren, maar ook diep nadenkenden over tijd en de hemel. Hun vermogen om zulke exacte voorspellingen te doen, bekrachtigt de uitgebreide kennis en de denkkracht die ze bezaten.
Historisch belang en inspiratie
De bevindingen rond de Maya-codices blijven ons verbazen, zelfs ruim duizend jaar later. Het samenspel van wiskundige nauwkeurigheid en heilige hemelkennis toont aan hoe ver de Maya waren in het begrijpen van astronomie en tijdsmetingen.
Het werk van dit internationale team herinnert ons eraan dat we nog lang kunnen leren van oude beschavingen als die van de Maya. Hun erfenis daagt ons uit om verder te kijken dan wat we nu weten en zet ons aan tot het heroverwegen van onze eigen benaderingen van wetenschap en spiritualiteit.
